We zien het vaak gebeuren. Een campagne is helemaal klaar, er is aan alles gedacht, alles werd grondig overlegd en tot in de puntjes uitgewerkt. En toch komt het startschot niet. Omdat er altijd een klein mannetje achter in ons hoofd zegt: “Maar wat als…?”
Alles perfect, maar toch…
Het zit in onze menselijke aard om te twijfelen. De druk lijkt ook vaak heel hoog te liggen. Is hetgeen we nu naar buiten brengen wel up-to-the-standard? Aan de ene kant is dat goed, dat kritische kantje. Het houdt ons scherp, het zorgt ervoor dat we ten allen tijde optimaal willen presteren. Maar we merken, niet in het minst bij onszelf, dat dit soort zelfkritiek al te vaak een verlammend effect heeft. Je komt maar niet aan lanceren toe. Dat kan gaan om het lanceren van je gloednieuwe website, maar het kan ook om iets simpelers als een social media post gaan. “Gaat de boodschap wel duidelijk zijn?”, “Is het beeld wel boeiend genoeg?”, “Zijn we wel innovatief genoeg?”, allemaal vragen die regelmatig de revue passeren, ook hier.
Nadenken, niet óverdenken!
Wat je bij zo’n dilemma’s altijd in het achterhoofd moet houden, is deze wetenschap: zelfs de meest minutieus uitgedachte publicatie geraakt op een bepaald moment achterhaald. Niks is perfect, en dat zal het ook nooit zijn. Maar als je je bij elke publicatie laat tegenhouden door je angst om niet te voldoen aan de standaard (by the way: wíens standaard?), gaat er van publiceren niet veel in huis komen. En als je uiteindelijk wél gaat publiceren, gaat er zoveel tijd aan verloren zijn gegaan, dat het sop de kool uiteindelijk ook niet meer waard is. Dus DURF! En als dat betekent dat je soms op je bek gaat of commentaar krijgt, dan is dat zo. You live you learn. En om er nog een cliché tegenaan te gooien: slechte reclame bestaat niet. Dus zelfs al vinden mensen hetgeen jij doet niet helemaal hun ding: ze hebben je tenminste gezien. En dat is wat telt! Je bent “out there” en de mensen weten wie je bent. De rest volgt vanzelf wel!
Gepubliceerd op 30 oktober 2019 door Inge Iemants
